Coronaproof Hardlopen


Loopgroep, Hardloopcoach, marathonbegeleiding




Hardlopen in Haarlem en omgeving




Met de nodige aanpassingen mogen we samen sporten!

De looptrainingen op DONDERDAG van Lopen als Lifestyle zijn weer gestart. We houden 1,5 meter afstand, splitsen ons op in kleine groepjes. En Heb je verkoudheidsklachten, dan blijf je uiteraard thuis.

Samen lopen motiveert!

De juiste voeding voor sporters

Blog

Een trailrun - uit je (mijn) comfortzone!

Trailrunnen vraagt veel meer van je beenspieren, dan hardlopen op de weg ’, las ik achteraf in een artikel over trailen voor beginners. En ‘ bij trailrunnen draait het om doseren . De meer ervaren trailrunners zullen beklimmingen vaak wandelend afleggen. ’ Mijn tip: onthoud dit.

Het verklaart in ieder geval mijn gi-gantische spierpijn (lees: ik kom de trap amper nog op en af) in mijn bovenbenen, na een trail van ‘slechts’ 18 km en 730 hoogtemeters. Gewandeld heb ik trouwens wel.

Afgelopen zaterdag liep ik de Team trail in La Roche, samen met mijn Belgische loopmaatje Steven. Twee jaar geleden liepen we hier ook, dus op zich had ik enigszins voorbereid kunnen zijn op wat er ging komen. Maar alle ontberingen: puntige rosten, modderpaden, steile afdalingen, was ik blijkbaar al lang weer vergeten en ik herinnerde mij vooral de prachtige natuur en hoe leuk het is om als een team een wedstrijd te lopen. Ook niks mis mee natuurlijk. (-;

Teamtrail

Uitgerust en vol energie stond ik aan de start; na 4 km waren mijn bovenbenen al verzuurd en zat mijn hartslag boven de 165!

Een trail is absoluut niet te vergelijken met een wegwedstrijd. Aan die 1.23 op de halve marathon heb je, behalve je goede conditie, op de steile, single tracks echt helemaal niets. Fluitend werd ik ingehaald door lopers, mannen en vrouwen, die tijdens een wegwedstrijd niet bij mij in de buurt zouden finishen. Vooral de berg af, daar verloor ik heel wat tijd op mijn ‘concurrenten’. (ja ik ben best competatief) Als een omaatje schuifelde ik de berg af. Bang om te vallen en geen idee hoe ik anders de controle over mijn toch al verzuurde benen moest houden. Laat staan hoe ik zou moeten remmen.

Er waren gelukkig ook wat ‘rustmomenten’ op de route, zoals het punt dat we gevaarlijke rotsen moesten beklimmen pal langs de waterkant en ik heel bang was dat ik uit zou glijden en met telefoon (niet in een plastic zak natuurlijk) en al in de rivier zou plonsen. Loopmaatje Steven was daar om mij een handje te geven en de rots op te trekken. Hoe doe je dat als je alleen loopt, vraag ik mij af. Dan stond ik daar waarschijnlijk nu nog.

Doedelzak

Enfin, we hebben het overleefd en het was fantastisch. Life starts at the end of your comfortzone. Zo is het toch wel een beetje.Ik beschik duidelijk nog niet over de skills, die je als trailrunner goed van pas komen, maar dat maakt mij niet uit. Volgend jaar doen we gewoon weer mee en dan ben ik dit allemaal al lang weer vergeten. Herinner ik me alleen nog de doedelzakspeler boven op de hoogste rots langs de rivier. (Zo mooi!)

De laatste drie kilometer bleek trouwens dat ik toch nog íets aan mijn goede duurvermogen had. Het parcours werd minder ‘technisch’ en ging langzaam om hoog. Waar velen moesten wandelen, kon ik prima blijven rennen. Dat was goed voor de motivatie. Vlak na de finish voelde ik mij top fit, vol adrenaline, een uurtje later lag ik in de auto op weg naar huis keihard te snurken. Echt niet vermoeiend zo’n trail..

Tips

Wil jij wel voorbereid aan de start staan, kijk dan eens op youtube. Daar vind je genoeg filmpjes met handige tips! Zoals deze: https://www.bever.nl/blog/sport/beginnen-met-trailrunnen.html